نصب آسانسور MRL بدون موتورخانه
آسانسور MRL (Machine Room-Less) یا همان آسانسور روملس، نوعی آسانسور کششی است که بر خلاف آسانسورهای سنتی، برای عملکرد خود نیازی به ساخت و تجهیز موتورخانه ندارد. این نوع آسانسور با استفاده از تکنولوژی‌های پیشرفته، به سادگی در فضای کوچکی قرار می‌گیرد و علاوه بر اینکه صدا و لرزش کمتری دارد، صرفه‌جویی انرژی بیشتری نیز دارد.
یکی از مزیت‌های آسانسور MRL، عدم وجود سر و صدای قابل توجهی است. در همه آسانسورهای کششی سنتی، موتور‌های بزرگ و نیرومند موجود هستند و همین باعث می‌شود که سر و صدای آن‌ها برای ساکنان ساختمان مزاحمت ایجاد کند. اما آسانسور MRL، با استفاده از موتور روملس، صدای نسبتا کمی دارد و ناخواسته اذیت کننده نخواهد بود.
یکی از ویژگی‌های متفاوت آسانسور MRL، تراکم بالای آن است. با توجه به عدم وجود موتورخانه، این آسانسورها در فضای کوچکتری نسبت به آسانسورهای سنتی قرار می‌گیرند. این امر به معنای صرفه‌جویی در فضا است و به ساختمان‌ها کمک می‌کند تا بتوانند فضای بیشتری را برای استفاده‌های دیگر مانند پارکینگ یا لابی اختصاص دهند.
همچنین آسانسور MRL نسبت به آسانسورهای سنتی، صرفه‌جویی بیشتری در مصرف انرژی دارد. موتور روملس در آن با استفاده از تکنولوژی‌های مدرن، بسیار کارآمدتر عمل می‌کند و به تناسب سایز و وزن آسانسور، توان مصرفی کمتری دارد. این باعث می‌شود که ساختمانی که از آسانسور MRL استفاده می‌کند، میزان مصرف انرژی خود را به‌طور قابل توجهی کاهش دهد و در نتیجه هزینه‌های مربوط به انرژی را کاهش دهد.
به طور کلی، آسانسور MRL با توجه به عدم نیاز به موتورخانه، تراکم کمتر، عدم صدا و لرزش قابل توجه و مصرف انرژی کمتر، یک گزینه بسیار مناسب برای ساختمان‌های مختلف است. با استفاده از این نوع آسانسور، صاحبان ساختمان‌ها می‌توانند در زمینه صرفه‌جویی در فضا و انرژی، همواره برتری داشته باشند.
بررسی ساختار آسانسور روملس
در آسانسور روملس، موتور در بالای سقف آسانسور نصب می‌شود و تابلو فرمان آسانسور نیز در همان بخش و در کنار درب فرود قرار می‌گیرد. این تابلو فرمان، در بخش پشتی یک کابینت قفل شده درون آسانسور قرار می‌گیرد و تنها راه باز کردن درب آن، استفاده از کلید مخصوص است. این درب تابلو فرمان تنها باید در شرایط اضطراری یا تعمیر و نگهداری آسانسور باز شود.
اگرچه تابلو فرمان معمولاً در بالای سقف آسانسور نصب می‌شود، اما این امر الزامی نیست و می‌توان تابلو فرمان را در پایین‌ترین طبقه ساختمان نصب کرد که کابین آسانسور در آن متوقف می‌شود.
در برخی آسانسورها (مانند آسانسورهای ساخت ژاپن)، می‌توان موتور بالابر را در پایین چاه آسانسور قرار داد. این نوع آسانسورها به آسانسورهای “پایین درایو روملس” معروفند. همچنین، برخی از برندهای آسانسوری مانند “اوتیس” و “شیندلر” برای صرفه‌جویی در فضا، کابینت کنترل را به جای دیوار در چارچوب درب نصب می‌کنند.
در آسانسورهای کششی معمولی نیز، سیم بکسل‌ها به عنوان کابل‌های بالابر عمل می‌کنند، مانند آسانسورهای روملس. اما در آسانسور روملس هیدرولیکی، اتاق ثابتی برای قرار دادن ماشین‌آلات هیدرولیکی وجود ندارد و ماشین‌آلات مثل پمپ در چاله آسانسور قرار می‌گیرند.
در نهایت، تابلو فرمان نیز بر روی دیوار نزدیک آسانسور و معمولاً در طبقه پایین قرار داده می‌شود.
با توجه به این توضیحات، امکان تشریح مزیت‌ها و معایب ساختار آسانسور روملس، نکات قابل توجه در نصب و تعمیر آن، و تفاوت‌های آن با آسانسورهای دیگر نیز وجود دارد.
استاندارد آسانسورهای MRL
استاندارد آسانسورهای بدون موتورخانه MRL یک سری مشخصات فنی و ایمنی است که برای نصب و استفاده از آسانسورهای بهره برده شده در پالایشگاه‌ها و صنایع مختلف تهیه می‌شود. این استانداردها در قالب دستورالعمل ها، راهنماها و نشریات فنی توسط سازمان‌ها و انجمن‌های صنعتی مربوطه تهیه و منتشر می‌شوند.
یکی از بخش‌های مهم و حائز اهمیت در استاندارد آسانسورهای بدون موتورخانه MRL، وجود دریچه‌ای است که در بالاترین قسمت چاله آسانسور نصب می‌شود. این دریچه به منظور خروج اضطراری در موارد اضطراری و همچنین دسترسی به موتور در مواقع تعمیر و نگهداری استفاده می‌شود.
همچنین، در آسانسورهای بدون موتورخانه MRL، به دلیل عدم وجود اتاقک آسانسور، تابلو فرمان در کنار بالاترین ایستگاه قرارگیری می‌کند. مکان قرارگیری تابلو فرمان باید به گونه‌ای باشد که دسترسی و دید کامل به چاله و موتور فراهم شود.
استانداردهای تعریف شده در آسانسورهای موتورخانه‌دار در خصوص مسیرها، فضاهای کاری و درب‌ها و دریچه‌های ایمنی نیز برای آسانسورهای بدون موتورخانه MRL صادق است. به عنوان مثال، فضای اختصاصی برای قرارگیری تابلو باید مجهز به قفلی باشد که درب آن بدون کلید باز شود. در صورت عدم امکان نصب درب در این فضا، قفل با شرایط فوق برای تابلو سه فاز و تابلو فرمان میتواند راه‌حل مناسبی باشد.
همچنین، حالت اضطراری در آسانسورهای بدون موتورخانه MRL به صورت برقی و دستی قابل اجرا است. در حالت دستی، اهرم ترمز موتور که در فضای تابلو فرمان و سه فاز نصب می‌شود، میتواند فک ترمز را باز کرده و کابین را به طور آرام به سمت نزدیکترین طبقه حرکت دهد. درحالت برقی، باز شدن فک ترمز و حرکت موتور از طریق باطری‌های موجود در تابلو فرمان امکان پذیر است.
مراحل نصب آسانسور روملس
نصب آسانسور روملس، شامل چندین مرحله است که به ترتیب زیر صورت می‌گیرد:
1. طراحی و برنامه‌ریزی: در این مرحله، بر اساس نیازها و شرایط محیطی محل نصب آسانسور، یک برنامه‌ریزی دقیق صورت می‌گیرد. در این برنامه، ابعاد و وزن آسانسور تعیین می‌شود و محل نصب موتور و استرکچر آهنکشی مشخص می‌شود.
2. استرکچر آهنکشی: در این مرحله، سازه‌های آهنی که برای نصب آسانسور لازم است، ساخته و آماده می‌شوند. این سازه‌ها شامل کنسول‌ها (استرکچر بر روی استرکچر آهنی)، مونتاژ (سازه‌هایی بر روی زمین) و استرکچر متحرک (آهنکشی که سازه دال بتنی در روملس اتاق آسانسور را جایگزین می‌کند) می‌شوند.
3. نصب درب و ریل: در این مرحله، درب و ریل آسانسور نصب می‌شود. درب‌های آسانسور روملس معمولاً سنگین و پرطرفدار هستند. درب‌ها به سازه‌های آهنی متصل می‌شوند و ریل‌ها جهت حرکت کابین در نصب می‌شوند.
4. نصب مکانیکی: در این مرحله، اجزای مکانیکی آسانسور شامل میله‌ها، زنجیره‌ها، رولرها و دستگاه‌های ایمنی نصب می‌شوند. همچنین، موتور آسانسور روملس نیز بر روی استرکچر متحرک قرار می‌گیرد.
5. راه‌اندازی نهایی: در این مرحله، بعد از نصب تمامی اجزا و نکات آسانسور روملس، راه‌اندازی و تنظیم آسانسور صورت می‌گیرد. این عملیات شامل تعیین وزنی که آسانسور قادر است بلند شود، تنظیم سرعت و تست اجزا و عملکرد مکانیکی است.
اصولاً نصب آسانسور روملس بسیار شبیه به نصب آسانسور موتورخانه‌دار است و اختلاف اصلی آن در استقرار موتور آسانسور است. به طور کلی، نصب این نوع آسانسور بسته به شرایط موقعیت و نیازهای محیطی صورت می‌گیرد و در نتیجه، بهره‌برداری ایمن و مطمئن را تضمین می‌کند.
بدون دیدگاه